Redakcja tekstu

  • Nad tekstem artykułu autor zamieszcza swoje imię i nazwisko . W przypisie z odnośnikiem umieszczonym przy nazwisku należy podać informacje o sobie, jeśli autor po raz pierwszy publikuje na łamach tego czasopismach, bądź zaktualizować wcześniejsze dane. Podaje się tytuł naukowy, instytucję naukową, do której się należy, stanowisko związane z pracą naukową, adres mailowy.
  • Tekst piszemy w czcionce Times New Roman 12. W tekstach greckich stosujemy czcionkę dostępną w Wordzie w podzbiorze "grecki rozszerzony" albo darmową czcionkę Greek.ttf; możemy też posłużyć się transliteracją łacińską. Nie używamy innych czcionek greckich, gdyż mogą być objęte prawami autorskimi. Znak przypisu stawiamy przed znakiem interpunkcyjnym. Posługujemy się łącznikiem (-) i myślnikiem (–) według powszechnych zasad. W tekście właściwym nie stosujemy żadnych stylów, wyróżnień, z wyjątkiem tytułów czy śródtytułów. Tytuły podrozdziałów numerujemy liczbami rzymskimi.
  •  Przy cytowaniu, jeśli potrzeba przytoczyć tekst dodatkowo w oryginale, przytaczamy go w przypisach, w cudzysłowie, po dwukropku. Opuszczenia w tekście zaznaczamy za pomocą wielokropka w nawiasach prostokątnych, w zależności od miejsca skrótu: [...]. lub: . [...]
  • W opisie bibliograficznym stosujemy skróty w języku oryginalnym publikacji: ed., hrsg., vol. itp. W tekstach stosujemy powszechnie przyjęte skróty: itp., etc., m. in., r., w., np., por. Skrót występujący na końcu zdania, przed kropką, na ogół rozwijamy. Dokładne daty podajemy następująco: 28 czerwca 2011 r. Skróty czasopism itp. stosujemy według Wykazu Skrótów Encyklopedii Katolickiej, wyd. 3, KUL 2010.
  • W przypisach używamy polskich słów na wskazanie tożsamego źródła: „tenże”, „tamże”.
  • Imiona autorów starożytnych podajemy w formie spolszczonej, natomiast nowożytnych – w oryginalnej. Imiona tych ostatnich skracamy do pierwszej litery czy spółgłoski.
  • Tytuły przytaczanych dzieł i dokumentów zapisujemy kursywą bez cudzysłowu. Dzieła starożytne podajemy w języku polskim, jeśli istnieją w polskim przekładzie; w przeciwnym razie – w języku łacińskim. Następnie wskazujemy lokalizację miejsca w samym dziele według następującego wzoru:
Jan Chryzostom, In Ioannem homiliae, LXXX, 1, PG 59, 433.
Augustyn z Hippony, Expositio epistulae ad Galatas, 31, CSEL 84, s. 97.
Tertulian, O ucieczce podczas prześladowań, VI, 1-2, PSP 65, s. 161n.
Ambroży z Mediolanu, Obowiązki duchownych, II, 25, 128, tł. K. Abga­rowicz, Warszawa 1967, s. 45; cytując drugi raz: Ambroży z Mediolanu, Obowiązki duchownych, II, 25, 128, tł. K. Abga­rowicz, s. 45.
  • Artykuły z czasopism bądź prac zbiorowych przytaczamy według następującego wzoru:
J. D. Cassel, Key principles in Cyril of Alexandria’s exegesis, StPatr 37 (2001), s. 41-420; cytując drugi raz: D. Cassel, Key principles in Cyril of Alexandria’s exegesis, s. 41.
G. Caird, Shake off the dust from your feet: Mk 6, 11, „Expository Times” 81/2 (1969), s. 40-43.
B. Studer, Cechy naukowej pracy teologicznej, w: Historia teologii. I. Epoka patrystyczna, red. A. di Berardino, B. Studer, Kraków 2003, s. 439-464; cytując drugi raz: B. Studer, Cechy naukowej pracy teologicznej,  s. 439.
  • W wykazie bibliograficznym stosujem opisy według następujących wzorów:
Gaudencjusz z Brescji, Tractatus, ed. A. Glück, 1936, CSEL 68.
Orygenes, In Genesim homiliae, ed. W. A. Baehrens, 1920, GCS 29, s. 1-144; Homilie do Księgi Rodzaju, tł. S. Kalinkowski, 1984, PSP 31/1, s. 21-154.
Klemens Aleksandryjski, Stromata, ed. O. Staehlin, L. Fruechtel, 19603, GCS 52, s. 3-102; ed. O. Staehlin, L. Fruechtel, U. Treu, 19702, GCS 17; Kobierce, tł. J. Niemirska-Pliszczyńska, War­szawa 1994, t. 1: I-IV, 2: V-VIII.
Simonetti M., Między dosłownością a alegorią: przyczynek do historii egzegezy patrystycznej, tł. T. Skibiński, Kraków 2000.
Ensor P. W., The authenticity of John 4, 35, „The Evangelical Quarterly” 72 (2000), s. 13-21.
  • W tytule recenzji stosujemy następujący wzór:

Charles KANNENGIESSER, Handbook of patristic exegesis. The Bible in Ancient Christianity, vol. 1-2, Leiden-Boston 2004, Brill Academic Pub, ss. 1495.

  • Do każdego artykułu dołączamy na końcu streszczenie w języku polskim oraz tytuł artykułu i streszczenie w języku angielskim, wskazanie kilku słów kluczowych w tychże językach („słowa klucze”, „Keywords”), bibliografię załącznikową, która jest kompletnym wykazem przytoczonych źródeł i opracowań, a także wykaz skrótów.
  • Ryciny, schematy i inne elementy graficzne należy dołączyć w osobnych plikach, ze wskazaniem ich miejsca w tekście.
  • Zob. Pauza (myślnik), półpauza, łącznik.
  • Zob. Zasady transliteracji greki na pisownię łacińską.
  • Pobierz czcionki greek ttf.
  • Pobierz wykaz podstawowych skrótów na stronie Vox Patrum.
UKSW Wszelkie prawa zastrzeżone © 2015
Informacja o ciasteczkach

stat4u